Wstęp do translatoryki

przedmiot obligatoryjny

godziny kontaktowe (przy udziale nauczyciela akademickiego, w tym konsultacje) = 1,5 ECTS (35h)

praca własna studenta (przygotowanie do zajęć i do sprawdzianu) = 1,5 ECTS (35h)

Student:

W1: zna zasady przekładoznawstwa w stopniu zaawansowanym

Student:

K1: potrafi wyszukiwać, analizować, oceniać, selekcjonować i użytkować informacje przy użyciu różnych źródeł i sposobów, w tym technik informatycznych

K2: ma umiejętności językowe w zakresie języka polskiego zgodnie z wymaganiami określonymi dla poziomu B2 Europejskiego systemu opisu kształcenia językowego

K3: potrafi rozpoznać różne rejestry i odmiany języka polskiego

K4: potrafi posługiwać się podstawowymi ujęciami teoretycznymi, paradygmatami właściwymi dla przekładoznawstwa

K5: potrafi tłumaczyć z języka ojczystego/pierwszego na język polski

Student:

K1: ma świadomość poziomu swojej wiedzy i umiejętności, rozumie potrzebę ciągłego dokształcania się i rozwoju

K2: potrafi pracować w zespole, pełniąc różne role

K3: odpowiedzialnie przygotowuje się do swojej pracy, projektuje i wykonuje działania w sposób sumienny i rzetelny, samodzielnie planuje i organizuje swój warsztat pracy

- wykład informacyjny (konwencjonalny)
- wykład konwersatoryjny
- wykład problemowy

- ćwiczeniowa
- giełda pomysłów
- studium przypadku

- metody odnoszące się do autentycznych lub fikcyjnych sytuacji
- metody oparte na współpracy
- metody rozwijające refleksyjne myślenie
- metody służące prezentacji treści
- metody wymiany i dyskusji

W czasie zajęć studenci zapoznają się z podstawowymi pojęciami i problemami translatorskimi i uzyskują wiedzę na temat technik wykonywania przekładu oraz korekty tłumaczenia maszynowego. Sporządzają własne tłumaczenia ustne (konsekutywne, symultaniczne, a vista) oraz pisemne (intersemiotyczne, interlingwalne, intralingwalne) i omawiają je na forum.

I. Podstawowe pojęcia przekładoznawcze

1. Przekład jako rodzaj mediacji (Europejski system opisu kształcenia językowego)

2. Podstawowe pojęcia przekładoznawcze

3. Rodzaje tłumaczenia ze względu na kanał i system znaków

4. Rola tłumacza w epoce tłumaczenia maszynowego

II. Nieprzekładalność

1. Źródła nieprzekładalności

2. Nieprzekładalność absolutna, kulturowa i językowa

3. Strategie tłumaczeniowe pozwalające przezwyciężyć nieprzekładalność

III. Teoria skoposu

1. Pojęcia skoposu i specyfikacji tłumaczeniowej

2. Rola odbiorcy w procesie sporządzania tłumaczenia

IV. Ekwiwalencja

1. Pojęcie ekwiwalencji i jej rodzaje

2. Tłumaczenie streszczające i jego ewaluacja

Stanisław Barańczak, Ocalone w tłumaczeniu. Szkice o warsztacie tłumacza poezji z dodatkiem małej antologii przekładów-problemów, Kraków 2004

Krzysztof Hejwowski, Kognitywno-komunikacyjna teoria przekładu, Warszawa 2004

Krzysztof Hejwowski, Iluzja przekładu. Przekładoznawstwo w ujęciu konstruktywnym, Katowice 2015

Barbara Kielar, Zarys translatoryki, Warszawa 2013

Roman Lewicki, Zagadnienia lingwistyki przekładu, Lublin 2017

Maria Piotrowska (red.), Perspektywy na przekład, Kraków 2021

Anthony Pym, Translation skill-sets in a machine translation age, „Meta” 2013, t. LVIII, nr 3, s. 487–503

Zaliczenie na podstawie 4 ocen procentowych uzyskanych na podstawie: prac pisemnych (2 oceny), ich omówienia na dyżurze (1 ocena), prac domowych (1 ocena).

Ocena końcowa jest wystawiana na podstawie średniej arytmetycznej tych 4 ocen według przelicznika:

50-60% - dostateczny

61-70% - dostateczny plus

71-80% - dobry

81-90% - dobry plus

91-100% - bardzo dobry