Metodyka konserwacji zabytków - kamień

Praktyczne zapoznanie studentów z metodami i środkami stosowanymi do wzmacniania oraz hydrofobizacji kamiennych obiektów zabytkowych, jak również utrwalenie wiadomości zdobytych na wykładach dotyczących wzmacniania. Zajęcia służą przygotowaniu studentów do wykonywania zabiegów wzmacniania w pracowni konserwatorskiej I i II.

Ćwiczenia poświęcone są przygotowaniu studentów do samodzielnego prowadzenia prac konserwatorskich przy kamiennych obiektach zabytkowych. W trakcie zajęć studenci nabywają praktyczne umiejętności w zakresie wzmacniania zabytków kamiennych, przez co utrwalają wiadomości z wykładów. Pod kierunkiem prowadzącego wzmacniają strukturalnie wapienie i piaskowce przy użyciu roztworów żywic sztucznych: epoksydowych i termoplastycznych oraz preparatów krzemoorganicznych. Wykonują hydrofobizację powierzchniową oraz strukturalną kamieni porowatych za pomocą roztworów związków krzemoorganicznych, ponadto hydrofobizację powierzchniową kamieni nieporowatych przy pomocy mikrowosków.

Studenci zgodnie z podanymi przez prowadzącego recepturami, samodzielnie przygotowują impregnaty epoksydowe i termoplastyczne oraz stosują gotowe preparaty firmowe w oparciu o instrukcje zawarte w kartach technicznych. Zapoznają się z metodami strukturalnego nasycania kamieni, warunkami, w jakich następuje wiązanie preparatów i ich sezonowanie. Następnie prowadzą badania fizyczne i mechaniczne wzmocnionych kształtek kamiennych polegające na określeniu: równomierności rozłożenia żywicy w strukturze kamienia, nasiąkliwości, porowatości oraz wytrzymałości mechanicznej. Studenci analizują wpływ rodzaju żywicy, doboru odpowiedniego stężenia i rozpuszczalnika, warunków sezonowania oraz tekstury impregnowanego kamienia na właściwości fizyczne i mechaniczne wzmocnionych kostek kamiennych. Porównują efektywność hydrofobizacji powierzchniowej i strukturalnej poprzez badanie nasiąkliwości wodą. Wykonują test solny celem zbadania odporności kamieni niehydrofobizowanych oraz hydrofobizowanych na działanie soli rozpuszczalnych w wodzie. Wyniki swoich doświadczeń opisują, podsumowują, a następnie komentują oraz wyciągają wnioski.

1.Profilaktyczna konserwacja kamiennych obiektów zabytkowych, pod red. W. Domasłowskiego, skrypt UMK, 1996.

2.Zabytki kamienne i metalowe, ich niszczenie i konserwacja profilaktyczna, pod red. W. Domasłowskiego, Wyd. UMK, Toruń, 2011.

3.W. Domasłowski, Współczesne metody konserwacji zabytków kamiennych, Ochrona Zabytków, 2/1995.

4.J. Ciabach, żywice i tworzywa sztuczne stosowane w konserwacji zabytków, Wyd. UMK, Toruń, 1998.

5.W. Domasłowski, Badania nad strukturalnym wzmacnianiem kamieni roztworami żywic epoksydowych, B.M. i O.Z. t. XV, 1966.

6.W. Domasłowski, Konserwacja (wzmacnianie strukturalne) kamieni roztworami żywic epoksydowych na przykładzie portalu kamienicy Eskenów w Toruniu, B.M. i O.Z., t. XIX, 1967.

7.W. Domasłowski, Konserwacja kamiennego portalu z Ołbina, Ochrona Zabytków, 1/1970.

8.W. Domasłowski, M. Kęsy-Lewandowska, K. Lisek, Badania światłotrwałości żywic epoksydowych, AUNC, XII/1987.

9.W. Domasłowski, Światłotrwałość kamieni wzmocnionych żywicami epoksydowymi, AUNC, XIV/1990

10.J. W. Łukaszewicz, Badania właściwości materiałów porowatych wzmocnionych preparatem SF-OH, Rocznik PKZ 1986, 1990, s. 81.

11.P. Rościszewski, M. Zielecka, J. Borkowski, Ahydrosil Z - silikonowy środek hydrofobizująco-wzmacniający do konserwacji zabytków, Rocznik PKZ 1986, 1990.

12.J. W. Łukaszewicz, Zastosowanie czteroetoksysilanu w konserwacji kamiennych obiektów zabytkowych, AUNC, XII/1987.

13.J. Łukaszewicz, Badania i zastosowanie związków krzemoorganicznych w konserwacji zabytków kamiennych, wyd. UMK Toruń 2002.

14.W. Domasłowski i współp., Badania nad strukturalnym wzmacnianiem wapienia pińczowskiego roztworami termoplastycznych żywic sztucznych, AUNC: cz. I, 1979, VII, cz. II, 1979, VIII, cz. III, 1980, IX, cz. IV, 1983, X, cz. V, 1987, XI.

15.W. Domasłowski, M. Kęsy-Lewandowska, Strukturalne wzmacnianie piaskowców żywicami termoplastycznymi, AUNC, 1987, XII.

Dopuszczalne są 2 nieobecności. Brak obecności powyżej 2 zajęć uniemożliwia zaliczenie przedmiotu. Prowadzący może określić, ile nieobecności usprawiedliwionych i nieusprawiedliwionych dopuszcza, i czy ewentualne nieobecności powinny być odrobione.

Praktyczne zapoznanie studentów z metodami i środkami stosowanymi do wzmacniania oraz hydrofobizacji kamiennych obiektów zabytkowych, jak również utrwalenie wiadomości zdobytych na wykładach dotyczących wzmacniania. Zajęcia służą przygotowaniu studentów do wykonywania zabiegów wzmacniania w pracowni konserwatorskiej I i II.

Ćwiczenia poświęcone są przygotowaniu studentów do samodzielnego prowadzenia prac konserwatorskich przy kamiennych obiektach zabytkowych. W trakcie zajęć studenci nabywają praktyczne umiejętności w zakresie wzmacniania zabytków kamiennych, przez co utrwalają wiadomości z wykładów. Pod kierunkiem prowadzącego wzmacniają strukturalnie wapienie i piaskowce przy użyciu roztworów żywic sztucznych: epoksydowych i termoplastycznych oraz preparatów krzemoorganicznych. Wykonują hydrofobizację powierzchniową oraz strukturalną kamieni porowatych za pomocą roztworów związków krzemoorganicznych, ponadto hydrofobizację powierzchniową kamieni nieporowatych przy pomocy mikrowosków.

Studenci zgodnie z podanymi przez prowadzącego recepturami, samodzielnie przygotowują impregnaty epoksydowe i termoplastyczne oraz stosują gotowe preparaty firmowe w oparciu o instrukcje zawarte w kartach technicznych. Zapoznają się z metodami strukturalnego nasycania kamieni, warunkami, w jakich następuje wiązanie preparatów i ich sezonowanie. Następnie prowadzą badania fizyczne i mechaniczne wzmocnionych kształtek kamiennych polegające na określeniu: równomierności rozłożenia żywicy w strukturze kamienia, nasiąkliwości, porowatości oraz wytrzymałości mechanicznej. Studenci analizują wpływ rodzaju żywicy, doboru odpowiedniego stężenia i rozpuszczalnika, warunków sezonowania oraz tekstury impregnowanego kamienia na właściwości fizyczne i mechaniczne wzmocnionych kostek kamiennych. Porównują efektywność hydrofobizacji powierzchniowej i strukturalnej poprzez badanie nasiąkliwości wodą. Wykonują test solny celem zbadania odporności kamieni niehydrofobizowanych oraz hydrofobizowanych na działanie soli rozpuszczalnych w wodzie. Wyniki swoich doświadczeń opisują, podsumowują, a następnie komentują oraz wyciągają wnioski.

1.Profilaktyczna konserwacja kamiennych obiektów zabytkowych, pod red. W. Domasłowskiego, skrypt UMK, 1996.

2.Zabytki kamienne i metalowe, ich niszczenie i konserwacja profilaktyczna, pod red. W. Domasłowskiego, Wyd. UMK, Toruń, 2011.

3.W. Domasłowski, Współczesne metody konserwacji zabytków kamiennych, Ochrona Zabytków, 2/1995.

4.J. Ciabach, żywice i tworzywa sztuczne stosowane w konserwacji zabytków, Wyd. UMK, Toruń, 1998.

5.W. Domasłowski, Badania nad strukturalnym wzmacnianiem kamieni roztworami żywic epoksydowych, B.M. i O.Z. t. XV, 1966.

6.W. Domasłowski, Konserwacja (wzmacnianie strukturalne) kamieni roztworami żywic epoksydowych na przykładzie portalu kamienicy Eskenów w Toruniu, B.M. i O.Z., t. XIX, 1967.

7.W. Domasłowski, Konserwacja kamiennego portalu z Ołbina, Ochrona Zabytków, 1/1970.

8.W. Domasłowski, M. Kęsy-Lewandowska, K. Lisek, Badania światłotrwałości żywic epoksydowych, AUNC, XII/1987.

9.W. Domasłowski, Światłotrwałość kamieni wzmocnionych żywicami epoksydowymi, AUNC, XIV/1990

10.J. W. Łukaszewicz, Badania właściwości materiałów porowatych wzmocnionych preparatem SF-OH, Rocznik PKZ 1986, 1990, s. 81.

11.P. Rościszewski, M. Zielecka, J. Borkowski, Ahydrosil Z - silikonowy środek hydrofobizująco-wzmacniający do konserwacji zabytków, Rocznik PKZ 1986, 1990.

12.J. W. Łukaszewicz, Zastosowanie czteroetoksysilanu w konserwacji kamiennych obiektów zabytkowych, AUNC, XII/1987.

13.J. Łukaszewicz, Badania i zastosowanie związków krzemoorganicznych w konserwacji zabytków kamiennych, wyd. UMK Toruń 2002.

14.W. Domasłowski i współp., Badania nad strukturalnym wzmacnianiem wapienia pińczowskiego roztworami termoplastycznych żywic sztucznych, AUNC: cz. I, 1979, VII, cz. II, 1979, VIII, cz. III, 1980, IX, cz. IV, 1983, X, cz. V, 1987, XI.

15.W. Domasłowski, M. Kęsy-Lewandowska, Strukturalne wzmacnianie piaskowców żywicami termoplastycznymi, AUNC, 1987, XII.

Dopuszczalne są 2 nieobecności. Brak obecności powyżej 2 zajęć uniemożliwia zaliczenie przedmiotu. Prowadzący może określić, ile nieobecności usprawiedliwionych i nieusprawiedliwionych dopuszcza, i czy ewentualne nieobecności powinny być odrobione.