Psychopatologia dorosłych

specjalność: psychologia kliniczna

przedmiot obowiązkowy

1. Godziny realizowane z udziałem nauczycieli: godziny kontaktowe przewidziane w planie studiów dla danego przedmiotu: 30

2. Czas poświęcony na pracę indywidualną studenta potrzebny do pomyślnego zaliczenia przedmiotu, tj. przygotowanie i uzupełnienie notatek; czytanie literatury: 30

3. Czas wymagany do przygotowania się i do uczestnictwa w procesie oceniania (np. w egzaminach): 30

Łącznie: 90h- 3 ECTS

Efekty kierunkowe: K_W02, K_W12, K_W13, K_W18, K_W20, K_W21, K_W22, K_W26

Efekty przedmiotowe:

W1: Zna podstawowe pojęcia z zakresu psychopatologii (K_W26)

W2. Zna obowiązujące klasyfikacje zaburzeń psychicznych (K_W26)

W3. Zna etiologię wybranych zaburzeń psychicznych (K_W12, K_W13, K_W18, K_W20, K_W26),

W4:Zna zakres kompetencji psychologa klinicznego w zespole specjalistycznym i zasady współpracy z innymi specjalistami (K_W02, K_W26),

W5: Zna objawy wybranych zaburzeń psychicznych (K_W12, K_W13, K_W26),

W6: Zna rodzaje oddziaływań psychologicznych stosowanych w pracy z pacjentami cierpiącymi na zaburzenia psychologiczne, ich zalety i ograniczenia (K_W13, K_W21)

W7: Posiada wiedzę z zakresu wybranych etycznych aspektów relacji psycholog-pacjent w praktyce klinicznej (K_W22).

Efekty kierunkowe: K_U12, K_U13, K_U14, K_U15, K_U17

Efekty przedmiotowe:

U1: Potrafi wyjaśnić podstawowe pojęcia z zakresu psychopatologii (K_U14)

U2: Potrafi korzystać w procesie diagnozy z obowiązujących klasyfikacji zaburzeń psychicznych, potrafi wskazać podobieństwa i różnice między nimi (K_U13, K_U14, K_U17),

U3: Na podstawie wiedzy o etiologii zaburzeń psychicznych potrafi wskazać czynniki ryzyka zachorowania na poszczególne zaburzenia (K_U13, K_U14, K_U15),

U4: Potrafi rozpoznawać objawy zaburzeń psychicznych na podstawie obserwowanych symptomów (K_U13, K_U14, K_U17),

U5: Potrafi zaproponować adekwatne formy pomocy psychologicznej )(K_U12, K_U15),

U6: Potrafi współpracować z innymi specjalistami w zespole diagnostycznym/ leczącym (K_U12, K_U13).

Efekty kierunkowe: K_K03, K_K06, K_K10, K_K12

Efekty przedmiotowe:

K1: Zna i szanuje zasady pracy z pacjentem w praktyce klinicznej (K_K03, K_K10, K_K12),

K2: Wykorzystuje wiedzę z zakresu psychopatologii w celu lepszego zrozumienia sytuacji pacjenta (K_K03, K_K10)

K3: Planując pomoc psychologiczną uwzględnia konsekwencje psychospołeczne związane z określonym zaburzeniem (K_K12)

K4: Ma świadomość swojej wiedzy i umiejętności, rozumie potrzebę stałej aktualizacji informacji w obszarze psychopatologii (K_K06),

K5: Jest uwrażliwiony na etyczne aspekty pracy z pacjentem cierpiącym na zaburzenia psychiczne (K_K03, K_K06, K_K10).

Metody dydaktyczne eksponujące (pokaz, prezentacja)

Metody dydaktyczne podające (opis, elementy wykładowe).

Metody aktywizujące - dyskusja dydaktyczna, burza mózgów, praca w grupach.

Celem przedmiotu jest wyposażenie studenta specjalności klinicznej w umiejętności wykorzystania wiedzy z zakresu psychopatologii w praktyce klinicznej: 1) utrwalenie wiedzy z zakresu psychopatologii, 2)rozwijanie umiejętności korzystania z obowiązujących klasyfikacji zaburzeń psychicznych, 3) utrwalenie wiedzy z zakresu etiologii zaburzeń psychicznych i rozwijanie umiejętności w zakresie rozpoznawania objawów zaburzeń psychicznych, 4) planowanie pomocy psychologicznej, 6) wybrane aspekty etyczne relacji pacjent- klinicysta.

1. Podstawowe pojęcia w obszarze psychopatologii.

2. Obowiązujące klasyfikacje zaburzeń psychicznych.

3.Omówienie zadań psychologa w zespole specjalistycznym i zasady współpracy z innymi specjalistami.

4. Etiologia zaburzeń psychicznych

5. Rozwijanie umiejętności rozpoznawania objawów zaburzeń psychicznych:

- wybrane zaburzenia lękowe

- wybrane zaburzenia nastroju

- wybrane zaburzenia psychotyczne.

6. Rozwijanie umiejętności wykorzystania wiedzy z zakresu psychopatologii w planowaniu pomocy psychologicznej.

7. Omówienie wybranych etycznych aspektów relacji psycholog-pacjent w praktyce klinicznej

Butcher, J.N., Hooley, J.M., Mineka, S. (2018).Psychologia zaburzeń. Sopot: GWP.

Cierpiałkowska L. (2007). Psychopatologia. Warszawa: Wydawnictwo Scholar

Brzeziński, J., Chyrowicz, B., Toeplitz,Z., Toeplitz-Winiewska, M. (2017). Etyka zawodu psychologa. Wydanie nowe. Warszawa: PWN.

Klasyfikacja zaburzeń psychicznych i zaburzeń zachowania w ICD-10.Opisy kliniczne i wskazówki diagnostyczne. (2000). Kraków–Warszawa: Uniwersyteckie Wydawnictwo Medyczne „Vesalius”, Instytut Psychiatrii i Neurologii.

Kryteria diagnostyczne z DSM-5. Desk reference, APA. (2015). Wrocław: Edra Urban&Partner.

Rybakowski, J., Pużyński, S., Wciórka, J. (red.). (2012). Psychiatria, t.1-3. Warszawa: Wydawnictwo Medyczne Urban&Partner.

Seligman, M., Walker, E. Rosenhan, D. (2003). Psychopatologia. Poznań: Zysk i S-ka

Sęk H.(2001). Wprowadzenie do psychologii klinicznej. Warszawa: Wydawnictwo Scholar.

Sęk H. (2005). Psychologia kliniczna, T1, Warszawa: PWN.

Sęk H. (2007). Psychologia kliniczna, T2, Warszawa: PWN.

Sęk,H. Cierpiałkowska, L. (red.) (2016). Psychologia kliniczna. Warszawa: PWN.

• Obecność na zajęciach: dozwolone są 2 nieobecności.

• Wykonanie zadanych zadań, aktywność na zajęciach.

• Kolokwium z literatury.

brak