Gramatyka języka polskiego 1

Brak.

Za zaliczenie przedmiotu student uzyskuje 4 punkty ECTS (120 godzin) w następującym układzie:

1) Godziny realizowane przy bezpośrednim udziale nauczyciela akademickiego (30 godzin) oraz indywidualne konsultacje (15 godzin) (1,5 ECTS);

2) Godziny realizowane bez udziału nauczyciela akademickiego (przygotowanie się do zajęć, lektura literatury, wykonywanie zadań) – 45 godzin (1,5 ECTS);

3) Przygotowanie do sprawdzianu – 30 godzin (1 ECTS).

Łącznie 120 godzin = 4 ECTS

Student:

W1: zna podstawową terminologię z zakresu fleksji. K_W03

W2: zna odmienne i nieodmienne części mowy. K_W03

W3: zna zasady analizy fleksyjnej. K_W03, KW04

W4: charakteryzuje budowę form fleksyjnych. K_W02, KW03

Student:

U1: przeprowadza analizę fleksyjną. K_U03, K_U12

U2: analizuje i opisuje alternacje tematowe. K_U03, K_U12

U3: rozpoznaje kategorie gramatyczne fleksyjne i selektywne w odniesieniu do poszczególnych części mowy. K_U03, K_U010

U4: przyporządkowuje rzeczowniki do grup, typów i klas deklinacyjnych. K_U08, K_U10

U5: przyporządkowuje czasowniki do koniugacji i grup tematowych. K_U08, K_U010

Student

K1: krytycznie ocenia swoją wiedzę i umiejętności. K_K04

K2: ma świadomość korelacji między posiadaną wiedzą a rozwiązywaniem problemów językowych. K_K04

- pokaz

- opis
- pogadanka

- ćwiczeniowa
- doświadczeń
- obserwacji

Zajęcia z gramatyki opisowej uzupełniają wiedzę z gramatyki, którą studenci zdobędą podczas zajęć z praktycznej nauki języka polskiego. Bloki tematyczne omawiane w ramach gramatyki opisowej są więc zasadniczo skorelowane z kompetencjami językowymi budowanymi podczas praktycznej nauki języka polskiego. Pierwsza część konwersatorium z gramatyki zapoznaje studentów z podstawowymi zagadnieniami z zakresu fleksji języka polskiego. Celem zajęć jest kształcenie umiejętności analizowania i syntetyzowania zjawisk gramatycznych na przykładzie analizy i opisu najważniejszych zjawisk fleksyjnych we współczesnej polszczyźnie.

Zajęcia umożliwiają studentom zdobycie wiedzy pozwalającej analizować i opisywać zjawiska fleksyjne w odniesieniu do współczesnej polszczyzny w następującym zakresie:

1. Części mowy odmienne i nieodmienne.

2. Typy budowy form wyrazowych we współczesnej polszczyźnie.

3. Jakościowe i ilościowe zmiany w tematach fleksyjnych. Oboczność i supletywizm. Rozszerzenia tematów i ich redukcje.

4. Kategorie gramatyczne fleksyjne wewnątrztekstowe i zewnątrztekstowe a kategorie selektywne.

5. Charakterystyka rodzaju we współczesnej polszczyźnie jako kategorii fleksyjnej czasowników, przymiotników, liczebników i kategorii selektywnej rzeczowników.

6. Przegląd kategorii fleksyjnych rzeczowników, przymiotników i liczebników.

7. Podział rzeczowników na grupy, typy i klasy deklinacyjne. Przegląd najistotniejszych kryteriów repartycji końcówek rzeczownikowych.

8. Kategorie werbalne w języku polskim. Problem aspektu i strony. Aspekt a zestaw form w paradygmacie czasownika.

9. Podział czasowników na typy koniugacyjne i grupy tematowe.

1. Bańko M. (red.), Inny słownik języka polskiego, Warszawa 2000.

2. Bańko M., Wykłady z polskiej fleksji, Warszawa 2002.

3. Bartnicka B., Satkiewicz H., Gramatyka języka polskiego. Podręcznik dla cudzoziemców, Warszawa 1990.

4. Encyklopedia języka polskiego, red. S. Urbańczyk, Wrocław 1994 (wybrane hasła z fleksji).

5. Encyklopedia językoznawstwa ogólnego, red. K. Polański, wyd. 2. poprawione i uzupełnione, Wrocław 1999 (wybrane hasła z fleksji).

6. Nagórko A., Zarys gramatyki polskiej, Warszawa 1998.

7. Pyzik J., Przygoda z gramatyką. Fleksja i słowotwórstwo imion, Kraków 2013.

8. Tokarski J., Fleksja polska, Warszawa 2002.

9. Saloni Z., Klasyfikacja gramatyczna leksemów polskich, Język Polski LIV, 1974, z. 1, s. 3-13; z. 2., s. 93-101.

10. Saloni Z., Czasownik polski. Odmiana. Słownik, Warszawa 2002.

11. Saloni Z. i in., Słownik gramatyczny języka polskiego, wyd. III online, Warszawa 2015, http://sgjp.pl/leksemy/.

12. Słownik poprawnej polszczyzny PWN, red. Andrzej Markowski, Warszawa 2004.

13. Madelska L. Warchoł-Schlottmann M., Odkrywamy język polski. Gramatyka dla uczących (się) języka polskiego Kraków 2013.

14. Bielec D., Basic Polish. A Grammar and Workbook, London, New York 2015 (2. wydanie).

15. Bielec D., Intermediate Polish. A Grammar and Workbook, London, New York 2005.

Metody weryfikowania osiągnięcia efektów:

1. Kontrola w postaci prac pisemnych – W1, W2, W3, W4, U1, U2, U3, U4, U5, K2;

2. Kontrola bieżącej aktywności studenta na zajęciach (ocenianie bieżące na podstawie wykonanych ćwiczeń) – W1, W2, W3, W4, U1, U2, U3, U4, U5, K1, K2;

Kryteria oceniania

1. Wyniki pisemnych prac kontrolnych.

2. Aktywność studenta na zajęciach (ocenianie bieżące na podstawie wykonanych ćwiczeń).

3. Obecność na zajęciach w wymiarze nie mniejszym niż 80%.

Skala oceniania prac kontrolnych:

– niedostateczny: mniej niż 60%;

– dostateczny: 60-69%;

– dostateczny plus: 70-74%;

– dobry: 75-84%;

– dobry plus: 85-90%;

– bardzo dobry: 91-100%.

Nie dotyczy.