Gramatyka opisowa języka niemieckiego

zaliczenie przedmiotu "gramatyka opisowa" w pierwszym semestrze (zaliczenie konwersatorium i egzamin z wykladu)

przedmiot obowiązkowy

75 godzin = 3 ECTS w sumie : w tym 30 godzin = 1,2 ECTS konwersatorium i 10 godzin kontaktowych =0,4 ECTS (konsultacje bezposrednie i drogą mailową, korekta prac) oraz 35 godzin pracy własnej studenta = 1,4 ECTS.

Student

K_W01 ma podstawową wiedzę o języku/ językach danego obszaru kulturowego

K_W02 zna gramatykę, leksykę i sposób zapisu właściwy dla danego języka/ języków

w stopniu pozwalającym na kontynuowanie kształcenia

K_W03 ma podstawową wiedzę z zakresu językoznawstwa

K_W07 ma wiedzę o podstawowej terminologii i metodologii badań w dziedzinie filologii

K_U06 Student potrafi posługiwać się podstawowymi ujęciami teoretycznymi, paradygmatami właściwymi dla filologii

Po drugim semestrze:

Student potrafi posługiwać się podstawowymi ujęciami teoretycznymi, paradygmatami właściwymi dla morfologii i skladni jezyka niemieckiego oraz fonetyki i fonologii.

Student

K_K01 ma świadomość poziomu swojej wiedzy i umiejętności, rozumie potrzebę ciągłego dokształcania się i rozwoju

W czasie zajec weryfikowane sa na przykladach modele teoretyczne, z ktorymi studenci zapoznali sie wczesniej na wykladzie.

- wykład konwersatoryjny

- ćwiczeniowa
- klasyczna metoda problemowa

Konwersatorium z gramatyki opisowej języka niemieckiego towarzyszy wykładowi i obejmuje w drugim semestrze przede wszystkim morfologię i składnię oraz (zależnie od potrzeb) powtórzenie materiału z poprzedniego semestru. Punktem odniesienia prezentacji systemu języka niemieckiego jest język ojczysty studentów. Zajęcia te należą do modułu 'gramatyka opisowa języka niemieckiego' obejmującego dwa semestry.

W ramach przedmiotu ‚gramatyka opisowa języka niemieckiego‘ omawiane są kolejno subsystemy języka: fonetyczny/fonologiczny, morfologiczny i syntaktyczny. Kolejność prezentacji odpowiada hierarchicznej budowie języka: konwersatorium zaczyna się od najprostszych elementów systemu językowego, a kończy omówieniem struktur najbardziej złożonych. Zakłada się z jednej strony, że ‘gramatyka opisowa’ stanowi teoretyczną podbudowę praktycznych ćwiczeń językowych na pierwszym roku studiów, a z drugiej strony, że opis teoretyczny systemu fonologicznego przedstawiany w ramach przedmiotu ‘gramatyka opisowa’ będzie uzupełniany fonetyką praktyczną na zajęciach ‘praktyczna nauka języka niemieckiego’ oraz w ramach przedmiotu ‘wstęp do językoznawstwa’.

W ‘gramatyce opisowej języka niemieckiego’ uwzględniane są komponenty deskryptywne, normatywne i praktyczne, przy czym ten ostatni komponent rozumiany jest jako praktyczne zastosowanie reguł gramatyki w komunikacji, wykorzystanie metajęzyka do opisu zjawisk językowych oraz jako elementy gramatyki kontrastywnej.

Z. Berdychowska, Polsko-niemiecka terminologia gramatyczna. Kraków 1996.

• K.D. Bünting, D. Ader, Grammatik auf einen Blick, Chur, Schweiz 1991.

• R. Conrad, Kleines Wörterbuch sprachwissenschaftlicher Termini, Leipzig 1975.

• J.A. Czochralski, Gramatyka niemiecka dla Polaków, Warszawa 1990.

• J.A. Czochralski, Verbalaspekt und Tempussystem im Deutschen und Polnischen. Eine konfrontative Darstellung., Warszawa 1975.

• Duden. Grammatik der deutschen Gegenwartssprache. Bd. 4, bearbeitet von G. Drosdowski u.a., Mannheim 1984.

• Duden. Richtiges und gutes Deutsch. Wörterbuch der grammatischen Zweifelsfälle. Bd. 9, bearbeitet von D. Berger, G. Drosdowski u.a., Mannheim 2005.

• U. Engel, Deutsche Grammatik. Heidelberg 1988.

• G. Helbig, J.Buscha, Deutsche Grammatik, Ein Handbuch für den Ausländerunterricht, Leipzig 1984.

• G. Helbig, J.Buscha, Übungsgrammatik Deutsch, Berlin, München (u.a.) 2002.

• G. Helbig, W. Schenkel, Wörterbuch zur Valenz und Distribution deutscher Verben. Leipzig 1975.

• W. Jung, G. Starke, Grammatik der deutschen Sprache. Leipzig 1982.

• H. Koch, Ch. Koch, M. Posor, Lehr- und Übungsbuch zur deutschen Grammatik, Lexikologie und Wortbildung, Toruń 1979.

• Kleine Enzyklopädie. Die deutsche Sprache. 2 Bde. Leipzig 1969.

• N. Morciniec, L. Cirko, R. Ziobro, Słownik walencyjny czasowników niemieckich i polskich. Wörterbuch zur Valenz deutscher und polnischer Verben, Wrocław 1995.S

• H.-H. Wängler, Atlas deutscher Sprachlaute. Berlin 1976.

• Wörterbuch der deutschen Aussprache. Autorenkollektiv. Leipzig 1974.

• Arbeiten zu Detailfragen der kontrastiven Grammatik, z.B.:

G. Faulstich, Zu einigen Problemen polnischer "żeby-Sätze" im Vergleich mit dem Deutschen, /in:/ Theorie und Praxis der deutsch-polnischen Konfrontation und Translation (ed. A.Kątny), Rzeszów 1989, S. 93-107.

Literatura dostępna jest w bibliotece UMK.

Studenci moga korzystac z licznych zrodel internetowych. Podstawowym zrodlem sa opracowania Duden online. Pozostale sa wstepnie krotko charakteryzowane w ramach zajec i konsultacji indywidualnych.

Student

1. ma podstawową wiedzę o języku/ językach danego obszaru kulturowego

2. zna gramatykę, leksykę i sposób zapisu właściwy dla danego języka/ języków

w stopniu pozwalającym na kontynuowanie kształcenia

3. ma podstawową wiedzę z zakresu językoznawstwa

4. ma wiedzę o podstawowej terminologii i metodologii badań w dziedzinie filologii

5. potrafi posługiwać się podstawowymi ujęciami teoretycznymi, paradygmatami właściwymi dla filologii

6. ma świadomość poziomu swojej wiedzy i umiejętności, rozumie potrzebę ciągłego dokształcania się i rozwoju

• Zaliczenie na ocenę (egzamin z tego przedmiotu został przyporządkowany wykładowi z ‘gramatyki opisowej’)

• Obecność i aktywny udział w zajęciach, pozytywne wyniki z prac kontrolnych

Ocenie podlegają efekty kształcenia:

K_W01, K_W02, K_W03, K_W07, K_U06, K_K01.

brak