Historia sztuki nowoczesnej polskiej 1402-HSNPol-3L-SJ
Semestr letni 2018/19
Wykład,
grupa nr 1
 plan zajęć przedmiotu zaznaczono (na zielono) terminy aktualnie wyświetlanej grupy |
| |||||
| Przedmiot | Historia sztuki nowoczesnej polskiej 1402-HSNPol-3L-SJ | |||
| Zajęcia |
Semestr letni 2018/19 (2018/19L)
(zakończony)
Wykład (WYK), grupa nr 1 [pozostałe grupy] |
|||
 |
Termin i miejsce: |
każdy poniedziałek, 12:00 - 13:30
sala 220 Wydział Sztuk Pięknych - Instytut Zabytkoznawstwa i Konserwatorstwa (Sienkiewicza 30/32) jaki jest adres? |
||
|
|
Terminy najbliższych spotkań: | Wszystkie zajęcia tej grupy już się odbyły - pokaż terminy wszystkich spotkań. | ||
| Liczba osób w grupie: | 23 | |||
| Limit miejsc: | 30 | |||
| Zaliczenie: | Egzamin | |||
| Prowadzący: | Magdalena Dembek, Małgorzata Geron, Joanna Kucharzewska | |||
| Literatura: |
Architektura: N. Batowska, Jan Chrystian Kamsetzer: architekt Stanisława Augusta, Warszawa 1978 E. Bergman, Nurt mauretański w architekturze synagog Europy Środkowo-Wschodniej w XIX i na początku XX wieku, Warszawa 2004 R. Dawidowski, Architektura modernistyczna z lat 1928-1940 na obszarze Pomorza Zachodniego, Szczecin 2007 T. Fabiański, J. Purchala, Historia architektury Krakowa w zarysie, Kraków 2001 H. Faryna-Paszkiewicz, Geometria wyobraźni: szkice o architekturze dwudziestolecia międzywojennego, Gdańsk 2003 H. Faryna-Paszkiewicz , Saska Kępa 1918-1939: architektura i urbanistyka, Wrocław 1989 Ł. Heyman, Nowy Żoliborz 1918-1939: architektura i urbanistyka, Wrocław 1979 T. Jakimowicz (red.), Architektura i urbanistyka Poznania w XX w., Poznań 2005 T. Jaroszewski, Architektura doby oświecenia w Polsce: nurty i odmiany, Wrocław 1971 T. Jaroszewski, Chrystian Piotr Aigner: architekt warszawskiego klasycyzmu, Warszawa 1970 T. Jaroszewski, Od klasycyzmu do nowoczesności, O architekturze polskiej XVIII, XIX i XX wieku, Warszawa 1996 M. Kwiatkowski, Szymon Bogumił Zug: architekt polskiego Oświecenia, Warszawa 1971 J. Lewicki, Między tradycją a nowoczesnością: architektura Lwowa lat 1893-1918, Warszawa 2005 S. Lorenz, Efraim Szreger – architekt polski XVIII wieku, Warszawa 1986 J. Minorski, Polska nowatorska myśl architektoniczna w latach 1918-1939, Warszawa 1970 A. Olszewski, Nowa forma w architekturze polskiej 1900-1925: teoria i praktyka, Wrocław 1967 L. Popławska, Architektura przemysłowa w Łodzi w XIX wieku, Warszawa 1973 J. Rączka, Walka o polski styl narodowy w architekturze na przykładzie stylu zakopiańskiego i dworkowego na przełomie XIX i XX wieku, Kraków 2001 J. Roguska, Architektura i budownictwo mieszkaniowe w Warszawie w drugiej połowie XIX i na początku XX wieku: architektura willowa, Warszawa 1986 J. Roguska, Treści i funkcje informujące detalu w architekturze warszawskiej w drugiej połowie XIX i na początku XX wieku, Toruń 1999 J. Skuratowicz, Architektura Poznania 1890-1918, Poznań 1991 M. Sołtysik, Gdynia – miasto dwudziestolecia międzywojennego: urbanistyka i architektura, Warszawa 1993 K. Stefański, Architektura XIX wieku na ziemiach polskich, Warszawa 2005 K. Stefański, Architektura historyzmu na ziemiach polskich, Łódź 2005 K. Stefański, Polska architektura sakralna w poszukiwaniu stylu narodowego, Łódź 2002 H. Syrkus, Ku idei osiedla społecznego 1925-1975, Warszawa 1976 A. Szkurłat, Secesja w architekturze Warszawy, Warszawa 1999 A. Szram, Architektura Łodzi przemysłowej, Łódź 1975 Z. Tołłoczko, Architektura klasycyzmu w XX wieku: kontynuacja czy neostyl?, Kraków 2009-2010 B. Tondos, Styl zakopiański i zakopiańszczyzna, Wrocław 2004 I. Wisłocka, Awangardowa architektura polska 1918-1939, Warszawa 1968 M. Żychowska, Między tradycją a awangardą: problem stylu w architekturze Krakowa lat międzywojennych, Kraków 1991. |
|||
| Zakres tematów: |
(dot. architektury) Przedmiotem zajęć będą najważniejsze zagadnienia i tendencje dotyczące architektury polskiej od połowy XVIII wieku do 1939 roku. Zaprezentowane zostaną wiodące kierunki, sylwetki architektów oraz ich dzieła, na tle zachodzących przemian społecznych. Omawiane będą - w układzie chronologicznym - najważniejsze zjawiska, osadzone na tle zmiennych uwarunkowań historycznych, społecznych i kulturowych oraz podkreślane będą czynniki ideowe i funkcjonalne, decydujące o wyborze form architektonicznych, technik budowlanych i zdobniczych. Uwzględnione są budynki o różnych funkcjach (mieszkalne, sakralne, muzealne, municypalne). Zajęcia podzielono na kilka bloków tematycznych: 1. klasycyzm (4 godz.), którego podstawą stał się nurt oświeceniowy, badania historyczne i archeologiczne; klasycyzm stanisławowski, palladianizm, neoklasycyzm. 2. historyzm (5 godz.): - podstawy architektury historyzmu; uwarunkowania polityczne, społeczne i gospodarcze. - podział, datacja, różne możliwości rozwoju architektury na terenie Polski pod zaborami - odmiany neogotyku - styl narodowy (styl wiślano-bałtycki, gotyk nadwiślański) - wpływ architektury stolic europejskich na kształtowanie architektury w Polsce 3. styl zakopiański (1 godz.) 4. secesja (2 godz.) 5. modernizm (3 godz.) |
|||
| Metody dydaktyczne: |
wykład konwencjonalny z pokazem multimedialnym |
|||
| Metody i kryteria oceniania: |
Zaliczenie testu ze znajomości dzieł, ich autorów, czasu powstania (dot. dzieł omawianych na wykładach) |
|||
| Uwagi: |
wykład KiR III rok |
|||
Właścicielem praw autorskich jest Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu.